Shout it to me and I’ll shout it to the skies above me… Mijn lieve nicht S. nodigde me uit voor het optreden van Joe Jackson in De Roma. Het werd een mooie avond. Ik herkende versregels die ik sinds mijn tienerjaren niet meer gehoord had en luisterde intens naar nieuwe songs. Taste the bitter turning into sweet, see dross change into gold. Ik onthoud die regel uit Alchemy, want hij druist in tegen de intuïtie en is precies daarom belangrijk.

The Four Decade Tour heet deze tournee. Joe Jackson debuteerde in 1979. Je zou dus een nostalgisch optreden kunnen verwachten. Goddank kwam daar niets van in huis. De heren stonden niet op het podium om te melken en te zaniken over het verleden, maar om een goed opgebouwde, krachtige set te spelen. De afwisseling tussen oud en nieuw werk, harde songs en onthutsende ballads was perfect. En ja, natuurlijk was het fijn om alle cynische regels uit Sunday Papers opnieuw te horen: If you wanna know about the bishop and the actress/ If you wanna know how to be a star/ If you wanna know about the stains on the mattress! Die tekst was goed in de jaren tachtig en is nu nog beter.  Maar evengoed sta ik klaar om naar de platenwinkel te snellen en daar Laughter and Lust en Fool te verwerven. Ik heb wat Joe Jackson in te halen. Dat belooft nog mooie uren.

Op de website van de kunstenaar lees ik dat hij een boek heeft geschreven. A Cure for Gravity. Op dezelfde website lees ik een aantal blogberichten van zijn hand, een rubriek  getiteld What I’m Listening To. Meeslepende beschouwingen over muziek van alle genres, geestig en puntig geformuleerd. Wat een bonus: een topmuzikant ook als schrijver van langere stukken te leren kennen.