Ik vond ’s ochtends iets op de vloer van het achterhuis. Het verdoofde schepsel deed me op het eerste gezicht denken aan de meikevers die ik als kind uit de beukenhaag plukte en mee naar school nam in een luciferdoosje, gevoerd met een zacht beukenblad. Met een stuk karton en een glas vervoerde ik het insect naar het terras. Helaas, daar bleek het een hoornaar te zijn. Hij klemde zich een uur lang vast aan de rand van de tafel. Uiteindelijk bekwam hij in de eerste zonnewarmte. Na een uur of twee steeg hij plotseling vastberaden op, onderweg nog enige druppels gif uitpersend. Vaarwel, elders is het beter!
Dit doet me denken aan toen ikzelf op de lagere school zat. Daar was een klasgenoot wiens familienaam Hoornaard was. Op een dag kwam hij op school en vertelde ons dat hij een andere familienaam had.
We hebben nooit geweten waarom zijn familienaam veranderd was.
Ik denk hieraan misschien ook omdat in deze bijzondere tijd de lagere school van mijn kinderen gesloten is. Veel ouders vrezen hierdoor leerachterstand. Ik wil vooral dat de scholen terug opengaan opdat mijn kinderen terug kennis kunnen maken met de andere kinderen. De lagere school is in België een van de enige plekken waar mensen uit verschillende ‘milieus’ nog echt in contact zijn met elkaar.
Ik heb zeker leren lezen en schrijven op school (en dat kan je ongetwijfeld ook op afstand), maar wat ik er echt geleerd heb gaat toch dieper, en is verbonden met de ontmoeting van echte mensen. Zoals die teruggetrokken jongen, waarvan ik nooit geweten heb waarom hij niet langer Hoornaard noemt.
Groeten,
Jonas
Hoornaard is nu juist wel een mooie familienaam, vind ik. Wat de lagere school betreft, heb je helemaal gelijk. Daar kunnen kinderen uit de benauwende bubbel van het eigen milieu stappen. Hartelijke groet, Leen
Deze lijkt anders verdacht veel op een Aziatische hoornaar bedreiging voor onze honingbijen die er reeds veel te weinig zijn.
Deze had ik toch niet laten vliegen als het echt de Aziatische is? Zwart van boven. Dierenliefde ok, maar men kan er te ver in gaan zeker als het , het natuurlijke evenwicht verstoord.
Dan toch liever het kaarsen museum in Baarle Hertog en zo’n kunstpareltjes zouden ook niet meer kunnen gemaakt worden als onze bijen uitgeroeid zijn.
Fijn weekend
Ik denk dat dit een Europese hoornaar is, een tricolore. Volgens de optimisten van Natuurpunt een “sympathieke loebas”. Laten we het hopen! Bijenzwermen zijn hier in de tuin overigens ook al gesignaleerd, ze hebben genoten van meidoornbloesem en hulstbloesem. Fijn weekeinde!
Mooie tafel:)
Production: Huet frères 🙂
Het beestje kan er ook niets aan doen, dat ze hem zo’n nare naam gaven. Elk beest mag gered worden door ons, mensenbeesten!.
‘De vrouwelijke blik’: prachtig oud nummer van DWB tijdschrift van 1996/1 onder jouw redacteurschap dat ik nog eens ter hand nam! Iets om bij te houden, Leen! zoals veel andere publicaties van jou! Proficiat nog! Lieve Vandermeulen.
Dank je wel, Lieve. Nu herinner je me aan iets waarvan ik het bestaan haast was vergeten. Maar vrouwelijke kunstenaars blijven belangrijk voor me. Mijn laatste boekje gaat over Mayken Verhulst, stammoeder van de Bruegeldynastie, uitgeefster en schilder. “Mevrouw Renaissance”.