Een vriendin zond mij een mooie papieren roodborst. Ik liet hem neerstrijken tussen de knobbelzwaan en de wulp, op het kastje van mijn grootmoeder. En, onvermijdelijk nu, bij de net afgekookte en verpakte mondmaskers.
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Leen Huet 
Het is prikkelt de verbeelding om de foto te bekijken zonder de tekst, de tekst zonder de foto en beide samen.
In elk scenario geldt voor mij dat de vogels (zelfs van steen, hout of papier) uitstijgen boven het mondmasker.
Groet.
Ook voor mij, Jonas! Ik kijk naar de winterkoninkjes, de vinken en de spechten in de tuin en ik fleur op. Maar de mondmaskers zijn nu extra nodig voor de bescherming van mijn moeder.
Goed zo. De volgens houden ons hoofd in de wolken, en het mondmasker houdt ons met de voeten op de grond (inderdaad belangrijk om extra voorzichtig te zijn met de meest kwetsbaren).
Groeten.
Groeten uit de grensstreek!