… met Lichtmis enzovoort. Pannenkoeken die ik voor de eerste keer in mijn leven bakte, met mispelgelei die ik voor de eerste keer in mijn leven maakte. Heerlijke combinatie. Nu is het alleen nog wachten op de genodigde. En op de schemering, om de kaarsen aan te steken.
Leen Huet 
O super Lene xx Smakelijk!
Ik ben kinderlijk blij dat het gelukt is. Ieder ander mens kan natuurlijk al lang pannenkoeken bakken. En de mispelgelei is tot mijn verbijstering verrukkelijk.
Vandaag voor de eerste keer vernomen (tijdens wandeling met de buurvrouw) dat er met Lichtmis pannenkoeken gegeten worden…
Er is dus nog tijd om ze te maken? Misschien wordt het feest in Frankrijk wat nadrukkelijker gevierd, de websites van Figaro en Nouvel Obs staan vol recepten voor ‘Chandeleur’,
Jazeker. Vroeger bakte ik ze voor de kinderen elke week, maar dat ze met Lichtmis erbij hoorden wist ik niet.
Alle gelegenheden zijn goed, toch?
Ik ben buitengewoon geïntrigeerd door de mispelgelei. Zo op de foto ziet die er niet eens wansmakelijk uit zodat ik het beeld dat het woord in mijn hoofd oproept moet bijstellen. Hopelijk kan ik die ooit eens ergens proeven!
Dank je Jonas, ik vond inderdaad een recept dat het uitzicht van de gelei aanzienlijk verbeterde. Met het overschot van de mispels voor de gelei kon ik dan nog chutney maken, die geen schoonheidswedstrijd zal winnen maar half februari hopelijk op volle smaak zal zijn.
Lekker. Ik heb het moeten doen met pannenkoeken uit de supermarkt.
Die kunnen ook goed zijn!
In vele kloostertuinen werden mispels gekweekt. Fijnproevers waren het. Italiaanse vrienden aten graag ‘torta di nespole’.
Ja, het is een vrucht met een verrassende, subtiele smaak.
Leuk! Vanwaar het pannenkoekengebruik?
Niemand weet het. Maar pannenkoeken waren in West-Europa een gemakkelijk gerecht om mee feest te vieren. Op een schilderij van Pieter Aertsen in het Museum Mayer Van den Bergh zie je feestvierders pannenkoeken bakken ter gelegenheid van vastenavond…