Dans la nuit éternelle emportés sans retour,

Ne pourrons-nous jamais sur l’océan des âges

               Jeter l’ancre un seul jour?

Ja, zo schreef monsieur de Lamartine, mijn moeder kende dat gedicht uit haar hoofd. Zij toonde ons in een tijdschrift het portret van de dichter die, meen ik, enkele jaren lang de mooiste man van Frankrijk moet zijn geweest. Dat tijdschrift zal hier ook nog wel ergens liggen. Hij was de uitvinder van de romantiek, monsieur de Lamartine, ik zou nog altijd zeggen dat dat toch niet niks is.

(Geïnspireerd door de beide cahiers van Elias schreef ik een verhaal. Ik meen dat de moeder van Maurice Gilliams vooral van de poëzie van Musset hield, maar ach, als schrijver mag je overal je eigen favorieten binnensmokkelen.)