
Iedere keer wanneer je het herleest, ontdek je een ander boek.
Gilliams verloochende later het “tweede cahier” van Elias, zo perfectionistisch was hij.
Ik heb het toch met bewondering gelezen. En ik bleef haken aan deze zin: “Doch de eenzaamheid is beter dan een kus; want wie weet hoe hij bemind wil zijn?”
Ja, de “schamel poëet heeft niet wat hij wil om boter te kopen, en dan vervloeien gauw de liefdewoorden” (gedicht Gedroomd geluk), en dan verlaat hij zijn vriendin Urbanie die te W. (= Wechelderzande) woont, zoals te lezen een paar zinnen voorafgaande aan die bijzondere zin.
Urbanie die op het platteland woont, nomen non est omen!