Vandaag pas verneem ik dat Ben Hoffschulte overleden is. Jarenlang was hij de antiquaar van de wondermooie boekhandel Procopius. Je vond er boeken van de historicus Procopius, je vond er boeken van zijn lievelingsdichter Dante, je vond er geschriften van de grote mystici en van René Girard. Heel vaak klonk er muziek van Bach. Ik zie de tegelvloer weer voor me, de tapijten, de stevige tafels die zware kunstboeken torsten. Wat heb ik met mijn beperkte middelen al niet bij hem gekocht? Dante lezen, over Dante schrijven en met zijn Saab 900 Europa doorkruisen, dat deed de antiquaar het liefst. Ik had hem al lang niet meer gezien, maar heb de laatste tijd veel aan hem gedacht.
Bladerend door de heruitgave van Oud papier zie ik dat ik twee boeken besprak die ik bij Procopius vond, de befaamde Heksenhamer en Burckhardt, De Renaissance in Italië. Daar ben ik blij om.
En misschien kan ik de herinneringen het beste koesteren door volgende week weer Dante te lezen.
Leen Huet 
Herinneringen koesteren houdt iemand bij ons. Lieve Vandermeulen.
Wel, ik hoorde net dat hij begraven is op het kerkhof van de Parkabdij. Dan is hij zeker ook waar hij ooit wilde zijn.
Ik heb er af en toe voor het raam gestaan en nieuwsgierig de boeken opgeslaan met mijn ogen. Het huis ademde boeken.
Ja, het was een mooie boekhandel met een origineel aanbod.
En waar woonde deze heer ?
Groetjes Daniëlla
Verstuurd vanaf mijn iPhone
>
Hij woonde lange tijd boven de winkel. Zijn laatste adres moet ik even opzoeken.
Een mooie evocatie!
Ik heb Procopius pas laat ontdekt (dankzij jou trouwens,waarvoor dank). Het was er goed toeven – hij had ook een bijzondere selectie van boeken over “evolution & ethics” en inderdaad uitzonderlijk gewichtige kunstboeken (die wel een ton leken te wegen in de rugzak). Ook de pianosonates van Haydn heb ik daar leren kennen en appreciëren.
Fijn te lezen dat hij rust aan de Parkabdij – dat lijkt passend.
Uitzonderlijk gewichtige kunstboeken, inderdaad. En vele Dover Classics. Heerlijke boeken waren dat. Plus een facsimile van Leonardo da Vinci die ik nog steeds tot mijn spijt door mijn vingers heb laten glippen. R.I.P.