Ik hou van de lichtjes bizarre ogenblikken waarin middeleeuwse mystici neerduiken uit de hemelsferen naar het dagelijks leven. Lezers van Hadewych kennen wel haar uiterst wonderlijke adressenlijst. Marguerite Porete (Greet Prei) uit Henegouwen vergelijkt bepaalde stemmingswisselingen met vochtig linnen dat in de zon ligt en bijna onmerkbaar opdroogt, een observatie gebaseerd op de lakenindustrie in haar geboortestad Valenciennes. En nu het huis al enkele dagen overhoop staat omdat kasten geschilderd en herschilderd moeten worden, klinken ze plotseling aanlokkelijk, de regels van Beatrijs van Nazareth over de ziel die eindelijk harmonie vindt in haar streven naar goddelijke liefde: “En dan is zij gelijk een huisvrouw die haar huis wel heeft geleid, wijselijk bestuurd, schoon geregeld, met voorziend oog beschermd en verstandig behoed; en die met overleg werkt; zij laat in en zij laat uit, en zij doet en laat naar haren wil.” Ze bestaan vast wel, ergens, die briljant georganiseerde huishoudens met laden vol fris geperst linnengoed en lavendel, gevulde voorraadkelders, exquise wijnvaten, geveegde schoorstenen en hoogstammige fruitbomen en bijenkorven in de tuin.

B. van Nazareth, Zeven manieren van minne, naar den oudvlaamschen tekst van ca. 1235 herschreven door J. Caeymaex, Antwerpen, 1929.