Eindelijk een verhaal kunnen afwerken dat al een paar dagen dwars zit, terwijl ideeën voor andere door je hoofd buitelen, ziedaar het beste kortstondige gevoel in een schrijversleven. Het bestaan zijnde wat het is, volgt dan gewoonlijk een verzwikte enkel, malaise of migraine, maar ook die dempen de tevredenheid niet.
Leen Huet 
Goedemorgen Leen,
Is dit je eigen dagboek ? Of van een andere schrijver ? Als ik met het schrijven van blogs begonnen heb, schrijf ik niet meer zo veel in mijn dagboek. Ik focusseer mijn gedachten op de blogs en er blijft minder tijd over voor de dagboek. Wat ik nog in mijn dagboek schrijf, is op de PC en niet met de hand geschreven in een boekje. Maar uit vroegere tijden heb ik nog dagboekjes. Bijvoorbeeld heb ik net in mijn dagboekje uit 1994 gekijken als onze groote kinderen nog erg klein waren. Met de eigen hand geschreven, is het leuk en een bron van inspiratie.
Prettige dag
Dieter
Ik heb dagboeken, Dieter, maar op de foto zie je mijn werkboek; daarin schrijf ik korte verhalen of delen van romans (die ik dan voort uitwerk of afwerk op computer). Ik schrijf nog met de hand omdat het me het gevoel geeft geconcentreerd bezig te zijn, en om mijn ogen te sparen.
Als ik dagboeken herlees, valt op hoe bizar het geheugen werkt,
Prettige dag,
Leen
Beste Leen,
je heevt me de idee gegeven voor mijn blog van vandaag. Het gaat over mijn eigen dagboeken. Ik vind het leuk dat je geconcenteerter werken kan als je met de hand schrijft. Het samenvoegen van de idee, voor ik de blog schrijf, maak ik vaak ook met de hand. Dit is het ordenen van de beelden in mij kop, van details en van een structuur. Als ik de structuur heb, schrijf ik in Word op mijn PC. Misschien is dit niet vergelijkbaar met u omdat je een professioneel schrijver bent en ik schrijf – als ik het kan doen – een keer per dag voor mijn blog.
Groeten uit Bonn
Dieter
Het is vrij gelijklopend – alleen probeer ik iets meer met de hand te schrijven en alleen de laatste afwerking op PC te doen. Benieuwd naar je blogartikel!
Groeten,
Leen
mooi werkboek – mooie pen – en mooie laatste zin! “en de meester glimlacht”
(hopelijk valt het mee met de straf-na-de-kortstondige-tevredenheid )
Dat is uiteindelijk niet de laatste zin gebleven 🙂 En de straf, ach ja, een kermis is een geseling waard.