“Ik smijt dit even op de composthoop.” – “Neenee, geef dat aan de kippen, die lusten dat.” – “Ik geef dat niet aan de kippen, het zijn eierschalen, dat is kannibalisme. Eierschalen en theezakjes, anders niks.” – “O, okee dan.”
Ik vraag me al lang af of dit de ware taal van het leven is, die stroom aan dagelijkse mededelingen. Misschien wel. En op de achtergrond kan dan muziek in je hoofd opwellen, of zelfs een kwatrijn.
Often rebuked, yet always back returning
To those first feelings that were born with me …
Hoe langer men leeft, hoe beter men deze first feelings herkent. De gevoelens, misschien, die men al in de moederschoot begon te ontwikkelen. Voorspellen wanneer ze uit de hand zullen lopen, dat is weer een ander paar mouwen.
Leen Huet 
Dag Leen,
ik stem je toe: de mens moet terug gaan naar zich zelf, naar hun eigen gevoelen. De wereld is aan gevuld met een “information overload” (stroom aan dagelijkse mededelingen) zo dat het moeilijk is hun eigen gevoelens te ontdekken. Iedere mens moet autentiek zijn – zonder eigen gevoelen gaat dit niet.
Prettige dag
Dieter
p.S.: hoe is de titel “Emily” ontstaan ?
Het gedicht is geschreven door Emily Brontë, Dieter. Dat had ik misschien moeten verduidelijken, maar ik schreef nogal impulsief, gisteren, en net voordat ik naar een vergadering vertrok :-). Nog een prettig weekeinde, Leen