Gisteren schreef Frankel eens te meer geschiedenis. Imperious, glorious, majestic – de commentatoren graaien naar de hoogste adjectieven. Misschien is de aanblik van deze wil en het vermogen om te winnen zo mooi, omdat we tijdelijk verlost worden van onze kennis van het leven, samen te vatten als: “Och, ’t is altijd wel iets”? Zonder vlek of smet, dat blijft zijn blazoen.
Ook tijdens de OS blijven de paarden lopen! In de jaren ’80 las ik graag de thrillers van dick Francis die zich afspeelden in de engelse paardensport. Zo had ik de illusie er iets van te weten. Zoals vaak waren de eerste goed, tot zeer goed, en verwaterden de latere. “Zonder vlek of smet, dat blijft zijn blazoen” is daarom des te meer lovenswaardig !
Ah, een vriendin van me is ook Dick-Francisfan, hij was zelf ook jockey geloof ik? En ja, de Belgische ruiterploeg op de OS, ik vond het jammer voor hen (de meesten zijn streekgenoten van me, geboortestreekgenoten dan). Ik heb ook amper beelden van het eventing kunnen zien door beslommeringen, erg jammer. De blog van Tania Kindersley, Backwards in High Heels (zie mijn lijst Verwijzingen), daar haal ik op dit moment de mosterd qua paardenkennis.