Die goede oude Tiensestraat, met haar snoepwinkels, natuurbakker, bloemenhandel, kleermaker, parfumerie, lijstenmaker, kantoorhandel, schoenmaker, hoedenmaakster, kappers, supermarktje, copycenters en nachtwinkels. Als student wandelde ik hier al elke weekdag, zaterdag genoot ik van de jaarlijkse braderij en de stevig aanrollende muziek van Leuvense coryfee Big Bill en kompanen. Jammer dat ik niet op hen kan stemmen, met de gemeenteraadsverkiezingen. “Geen drank, geen klank,” blijft me bij als snedige bindtekst. Wanneer men aan een kraampje dan nog loempia’s kan eten, elders vier boeken vindt voor twee euro en stuit op pakjes antieke kerstkaarten, dan is de middag geslaagd te noemen.
Leen Huet 
Ja, dat stuk Tiensestraat kan wel wat animatie gebruiken. Naar verluidt was er geen bier op die braderij. Men begrijpe de ontzetting van Big Bill. De wereldwinkel is daar ook al een tijdje weg. Je vindt er gelukkig nog een gezellige muziekwinkel met originele instrumenten.
Klopt Arnout, ik ving ook iets op over de complete afwezigheid van bier en BB en zijn kompanen kregen blikjes aangereikt! En je hebt gelijk, ik vergat nog de mooie muziekwinkel te vermelden. Ik ben gehecht aan dat stuk straat, maar de stad springt er niet heel zorgzaam mee om (evenmin als met de achterliggende straatjes). Chapeau voor de winkeliers die volhouden.
die goede oude Tiensestraat. Daar heb ik vier jaar op kot gezeten! (op handige loopafstand van (toen toch) boekhandel Plato)
Wat een toeval – misschien passeerden we elkaar dan, tenzij ik veel ouder ben 🙂
ja wie weet … van ’83 tot ’87 heb ik daar gewoond (en als mijn visueel geheugen me niet bedriegt, zelfs net in het app.gebouw dat op deze foto staat, niet ver van de Tiense poort). Ik ben er nog eens langsgelopen een jaar of zo geleden – een zekere verwaarlozing leek zich in te zetten.
In 87 liep ik ook daar rond – dus wie weet hebben we elkaar gekruist 🙂 en ja, in dat flatgebouw wordt verwaarlozing voelbaar.
Prachtig stuk op je blog over George Eliot, Flâneur! Haar hoofdpersonen hebben me nooit teleurgesteld, moet ik bekennen. Je kunt de beste vrouw ter wereld zijn en toch een ongelukkig leven hebben, tja, misschien lezen lezers dat niet graag. Markant bij Dorothea was de verwijzing die Eliot maakt naar Theresia van Avila – waarmee ze impliceert dat vrouwen met het aloude religieuze statuut wèl grootse zaken konden verwezenlijken, veel meer dan een gehuwde vrouw in de negentiende eeuw.
Misschien eens naar de Parijsstraat afzakken?
Daar zit trouwens de Wereldwinkel nu… enzoverder.
Overigens vlakbij de langste toog van Big B…
De Parijsstraat, ook een van mijn favoriete straten! Muziek, scones, champagne zéro dosage en oude draaimolens, voor elk wat wils.