“Oorspronkelijk was het namelijk gebruik bij heilige spelen om kransen van twijgen uit te reiken. Later begon men te variëren met een bonte mengeling van bloemen, zodat ze elkaars geuren en kleuren zouden versterken. Dit gebeurde in Sikyon, dankzij de vindingrijkheid van de schilder Pausias en de door hem mateloos beminde kransenvlechtster Glycera. Hij schilderde haar werk na en zij daagde hem uit met vele variaties en zo ontstond er een wedstrijd tussen de kunst en de natuur. De schilderstukken van deze beroemde kunstenaar, op de eerste plaats de beroemde Kransenvlechtster, een schilderij van het meisje in kwestie, bestaan nog steeds. Dit vond plaats na de 100e Olympiade (380-377 v. Chr.).”

Plinius, De wereld. Naturalis historia, vertaald door J. Van Gelder, M. Nieuwenhuis en T. Peters, Amsterdam, 2004, p. 438.