“Luik, zo levendig, zo bruisend en geestig, uitgestrekt naast de brede rivier en omgeven door de stekelige heuvels van de koolmijnen. Gent, somber en ontembaar, met zijn zware belfort, zijn trieste spinnerijen, en met in een kapel zijn Van Eyck. Doornik, met de Chonq clotiers [cinq clochers]. Leuven met zijn kloosters. Brugge, slapend tussen zijn melancholische kanalen waarop witte zwanen glijden, slapend, lijdend en bijna dood, ondanks zijn klokken en zijn beiaard, Brugge waar de Memlings zijn. Antwerpen, met de spitse pijl van zijn kathedraal, die een elan bezit dat zich enkel laat vergelijken met het opspringende hart van wie, na een lange reis overzee, eindelijk ziet hoe hij zich aan de einder verheft: wachttoren van het vaderland, met zijn haven en zijn schepen en het sterke volk dat Constantin Meunier zo krachtig heeft gesymboliseerd in zijn Buildrager. Antwerpen, waar de kleine, wrede Salome van Quinten Metsys mij zo vreemd toelacht in haar geïriseerde roze kleed, en met die naïeve eenvoud dat achteloze gebaar maakt!
Het Vaderland, dat is ook die wonderlijke opeenvolging van landschappen, die van de flanken van de Ardennen tot aan de stranden van Vlaanderen gaat. De wouden van Luxemburg met hun magnifieke oude bomen, de wijde horizonten waar je ’s ochtends de valleien omhuld ziet door het lichte gaas der nevelen, de wegen die op- en neerlopen en zich naar de dorpen toewenden, de zwarte rivieren die over het gebladerte keuvelen terwijl zij de zilveren, ranke forellen meebrengen. De Semois, de Ourthe, de Amblève en hun zijrivieren die nog bekoorlijker zijn. De Maas is het, die hun wateren en schoonheden samenvoegt in die soms grandioze en altijd vriendelijke vallei die van de Zuidgrens naar de Noordgrens loopt.”
Heimwee naar België, verwoord in de eerste oproep tot separatisme, door Jules Destrée in 1912 gepubliceerd.
R. Van Cauwelaert, Ils nous ont pris la Flandre. Waals socialisme en Belgische illusies. Van Jules Destrée tot Elio Di Rupo [Destrées ‘Brief aan de koning’ vertaald door M. Vanfraechem], Kalmthout, 2012, p. 85-86.
Leen Huet 
Dag Leen,
deze passage van Destrée vind ik mooi en poetisch. Naar mijn smaak heeft de nederlandse taal – zo zacht als ze in Belgie gepraat werd – meer uitdrukking dan de duitse taal. Het klinken van de taal is gezellig – zo als het hele land van Belgie dat Destrée prachtig beschrijft.
Groeten uit Duitsland
Dieter
Dank je Dieter! Een van mijn vrienden is tweetalig Duits-Nederlands en wanneer hij Duits spreekt, vind ik dat werkelijk prachtig klinken. En ja, Destrées passage wekt een soort heimwee naar België bij me op, terwijl ik in België verblijf – ons kleine landje.
Groet uit een zonnig Leuven
Leen
wat een pracht van een Belgisch panorama! (‘k word er ook voorwaar weemoedig van) … willen ‘ze’ ons dat dus echt afpakken?
Ah, ‘ze’. Ik kijk op mijn paspoort en het is nog steeds Belgisch. J’y suis, j’y reste, denk ik dan. Omdat ik een paar Henegouwse voorouders heb, was de naam Destrée nogal zwaar beladen voor me, nu denk ik eraan me wat meer in hem te verdiepen. Hoe dan ook, een drama queen. En de tekst is een rare mengeling van kunstpronk en wafelijzerpolitiek. Leerzaam, voor wie Belgische politieke mores wil doorgronden. Waarvan de oorsprong ook al bij Caesar te vinden is: “die Galliers doen niets liever dan ruziemaken onder elkaar”.
Hmm — sinds wanneer stammen wij, of onze Waalse (vooralsnog wel) landgenoten, af van de Galiërs (=Kelten)? Als ik het me van school goed herinner, doen we dat toch van de Franken (= Germanen)? 😉
Ik weet het Herman! Maar over de verwantschap tussen Kelten en Germanen is ook al veel geschreven en de hang naar ruziemaken is bij beide groepen duidelijk aan te treffen 🙂 Divide et impera! Bovendien heb ik, met Brabantse en Henegouwse voorouders, wel degelijk gemengd bloed, daarom heb ik alles hier maar even onder één noemer samengevat.
En nu valt me pas op – zullen onze Waalse landgenoten dat wel appreciëren, jouw boude stelling dat ze afstammen van de Germanen?
Enfin, Destrée denkt heel duidelijk in termen van ‘ras’ en hij beschouwt Vlamingen als Germanen, Walen als Galliërs.
Bedankt voor de lof mevrouw!
Ere wie ere toekomt, zo hoort het.