Ik geloof dat ik sympathie zou kunnen koesteren voor de zeventiende-eeuwse dichter Théophile de Viau. Dat plechtige Frans is ook zo grappig. Een raaf krast voor me uit. Laten we het een herfstgedicht noemen. Terug naar school, en zo.
Un Corbeau devant moi croasse,
Une ombre offusque mes regards,
Deux belettes et deux renards
Traversent l’endroit où je passe :
Les pieds faillent à mon cheval,
Mon laquais tombe du haut mal,
J’entends craqueter le tonnerre,
Un esprit se présente à moi,
J’ois Charon qui m’appelle à soi,
Je vois le centre de la terre.
Ce ruisseau remonte en sa source,
Un bœuf gravit sur un clocher,
Le sang coule de ce rocher,
Un aspic s’accouple d’une ourse,
Sur le haut d’une vieille tour
Un serpent déchire un vautour,
Le feu brûle dedans la glace,
Le Soleil est devenu noir,
Je vois la Lune qui va choir,
Cet arbre est sorti de sa place.
Afbeelding: The less naughty work of Théophile de Viau
Leen Huet 
De enige corbeau die ik ken is ‘maître corbeau’ van het gedicht van Jean de la Fontaine.Ooit , heel lang geleden, speelde ik de corbeau met een doos ‘vache qui rit’ geklemd tussen de tanden en dat allemaal op een podium in de nonnenschool van Linkebeek waar wij vanaf zeer jonge leeftijd gedrild werend om Frans te leren. Een zure plicht waarvoor ik deze brave vrouwen nog altijd super dankbaar ben
Ja, ik ben ze ook allemaal dankbaar, vooral mijn leraar Frans in het hoger middelbaar, meneer Rotsaart.
Apart van bovenstaand bericht zou ik wel het Naughty work van de heer de Viau willen zien. Misschien de afbeeldingen van Google
Ik denk dat het nog wel meevalt; hij schreef veel gemene satires en liefdesgedichten op bestelling van zijn vrienden, een beetje à la Cyrano de Bergerac in de saus van Rostand; bekeerde zich als protestant tot het katholicisme in tijden dat de vorst één godsdienst wilde in zijn land en werd dan nauwlettend in het oog gehouden, men onderzocht zijn werk op verwijzingen naar homoseksualiteit… Ik denk dat hij op de eerste plaats een talent had om vijanden te maken. Dit gedicht vond ik mooi, ik probeer me nu wat in zijn andere werk te verdiepen. Oud-student van Leiden overigens.
Dag Leen,
bij raafens denk ik het eerst aan “the raven” van Edgar Allan Poe. Vooral in de vertoning van Alan Parsons Project op de LP “Tales of mystery and imagination”. Maar het gedicht van Théophile de Viau is ook mooi. Helaas heb ik nog nooit van hem gehoord.
Prettige dag uit een zonnig Bonn
Dieter
Ik dacht bij dit gedicht ook aan The Raven, Dieter. En Alan Parsons Project, dat ga ik eens bekijken, dank voor de tip.
Een mooie dag, toegewenst vanuit een zonnig Leuven,
Leen