Mooi perspectief. En zo’n ronde borstel lijkt me verrassend handig.
Een schilderij van Samuel Van Hoogstraten, geboren in Dordrecht. Mijn Immerzeel vertelt: “hij schilderde ook landschappen, stille en woelende waters, dieren, bloemen en vruchten, en onderscheidde zich bijzonder in perspectiven of doorzigten en in stillevens. In 1651 vertrok hij naar Weenen, Rome en vervolgens naar Londen. In alle die steden vond hij bewonderaars, en zamelde hij eene ruime schatting in van eer en voordeel. […] Nu wedergekeerd en te Dordrecht gevestigd, leefde hij aldaar als een man van aanzien, werd gezocht en bemind, en bekleedde hij den eerepost van Provoost der Hollandsche Munt, waaraan het huishoudelijk beheer derzelve verbonden was.”
Liefhebbers van de National Trust: neem een kijkje op Treasure Hunt.
Leen Huet 
Dit geeft zo´n rust.
Dat is waar – en toch houdt hij het levendig, door dat briefje of die zakdoek op de trap, de pratende man en vrouw, de landkaart, de exotische vogel die zou kunnen wegfladderen, de kat met de gekromde rug, de vraag of dat briefje /die zakdoek toebehoorde aan de persoon die zoëven nog de vloer veegde – nu verstoor ik mogelijk je rust!
Met alle respect, maar ik vind dit geen rustgevend schilderij : er spreekt een zeker spanning, nervositeit uit : waarom is die borstel daar zo vlug neergezet (hij is niet opgeborgen), waarom ligt het zakdoekje op de trap, wat zeggen de mensen : er is plots iets gebeurd, en we weten niet wat. En trouwens, waarom staat het kooitje open ? Het schilderij roept veel vragen op, en dat brengt spanning, IMHO. J
Het lijkt inderdaad alsof er van alles gebeurd is en op het punt staat te gebeuren, al blijft de hoofdindruk voor mij sereen. Een schilder met veel talent, om zoveel verhalende elementen in een doorzicht te plaatsen.