Ik begin een gedicht van Alda Merini te lezen. Ik bedenk dat ik haar gezicht zou willen zien. En hier is het. Ik kon haar hebben gekruist, op een dag aan de Naviglio Grande in Milaan, waar ze in een krot woonde en ik speurde naar sporen van Da Vinci. Het voordeel van blijven doorleven is dat het almaar gemakkelijker wordt om genegenheid te voelen bij de eerste aanblik.