Telefoon. Nog meer slecht nieuws? Nee, een zonnestraal breekt door novemberwolken. Dat mag ook al eens. Gul biedt iemand me het volledig werk van Vondel aan, in zeven prachtig geïllustreerde delen, met zelfs – finishing touch – uitvouwbare prenten. Ik trek laarzen aan om de eerste delen te gaan ophalen. O, een taalfestijn voor jaren. En hier, een beschrijving van meisjesgeluk.
Slaapje op dons van witte zwaantjes?
Leckje muskadelle traantjes?
Hou je een ongemeenen stijl?
Leghje in schim van koele boompjes?
Droom je daar geen ander droompjes
Als van suijcker, uit Brezijl?
Zwem je in lachjes, en genughjes?
Leeft uw geest in zoete kluchjes?
Springt uw zieltjen in uw lijf?
Erfje niet als heil, en zegen?
Ben je juist van pas geregen,
Niet te los, noch niet te stijf?
Vondel, Beeckzang aen Katharine, in De Volledige Werken, bezorgd door H.C. Diferee, deel 1, Amersfoort, 1929, p. 486-487.
Leen Huet 
Leen,
Ik ben een beetje triest als ik je bericht lees. Jaren geleden, het moet ’87 of ‘ 88 zijn geweest, belde een goede vriend me op met de vraag of ik de verzamelde werken van Vondel wou meebrengen uit de Sleghte te Brussel. Het waren zeven zware boekdelen 🙂 Ik weet dat ik die boeken in twee keer ben gaan afhalen, want ik reisde met de trein. Wat me vooral bijblijft was de gelukzalige glimlach van mijn goede vriend. Wat er intussen met de boeken gebeurd is, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat mijn goede vriend er niet meer is. Het leven was hem te zwaar. Hij maakte er zelf een eind aan in 1995. Geniet van die mooie boeken beste Leen. Ze zijn al pareltjes op zich 🙂
Het spijt me dat dit zo’n pijnlijke herinnering oproept – dat u de zware boeken in twee treinreizen hebt verplaatst, wijst op grote vriendschap. En ik zal de Vondel vele jaren koesteren, hoop ik.