Ik blader in het boek over glazenier Jan Huet en vind dit fragment uit een brief, geschreven in de jaren 1920: “En dit tussen haakjes en onder ons: we waren de mannen niet om zakelijk-ernstig aan ’t praten te gaan over het industrialiseren van ons beider latente talent-kapitalen. En toch staan we er voor, jongen! We moeten lijk Jan en alleman gaan negocieeren en centen verdienen, veel en loutere centen, en met ernst en kalmte ze plaatsen in een bank, en goede lui worden, als ’t moet zelfs rijke lui.”

Het industrialiseren van talent-kapitaal. Mooi scherp gezegd vind ik dat. Is het leven van een kunstenaar intussen zoveel veranderd? En toch staan we er voor, jongen!