
Er lag een geïllustreerde Bijbel opengeslagen in de Sint-Antoniuskapel van Achtel en zo dacht ik voor het eerst in jaren weer eens echt na over de schilder Fra Angelico. Een kunstenaar die zo beroemd is of was dat je geneigd bent hem te vergeten.
Er lag een geïllustreerde Bijbel opengeslagen in de Sint-Antoniuskapel van Achtel en zo dacht ik voor het eerst in jaren weer eens echt na over de schilder Fra Angelico. Een kunstenaar die zo beroemd is of was dat je geneigd bent hem te vergeten.
Als je in Firenze bent geweest, kàn je hem niet meer vergeten.
Dat klopt. Maar zijn reputatie is zo groot dat ik hem dan als een verworven goed beschouw. Iemand die mijn aandacht niet nodig heeft. Des te leuker dan om hem te herontdekken. Want het werk van die mannen blijft altijd zo fris.
die terloopse “of was” stemt me behoorlijk melancholisch …
Nu je het zegt. In de eerste helft van de twintigste eeuw was Fra Angelico incontournable. Nu? Wel, hij verdiende zijn reputatie, en zijn naam.