In zijn nieuwe boek “Heel de tijd” beschrijft Leo Pleysier de glasramen in de parochiekerk van zijn jeugd, de Sint-Willibrorduskerk van Rijkevorsel. “Het zijn Gods woorden die door de Antwerpse kunstglazenier Jan Huet met veel zorg en kunde in grote zwarte kapitalen zijn aangebracht op het felle rood, het heldere groen, het geel, het oranje en het diepe blauw van de scherven en fragmenten waaruit het glasraam samengesteld is, en daar is niet naast te kijken – zeker niet als de zon schijnt. Het licht. De weg. De waarheid en het leven. Want deze felle gitzwarte woorden en die scherpe kleuren trekken aan mij en die duwen tegen mij aan…”
Ik ben blij om zomaar eens iets over het werk van mijn oudoom tegen te komen in een boek van een goede schrijver. Wanneer ik later online iets opzoek over de kerk, op zoek naar afbeeldingen, kom ik uit bij een krantenartikel. De ramen zijn beschadigd door vandalen in 2014. In 2012. In 2010. In 2004. In 2003.
L. Pleysier, Heel de tijd, Amsterdam, 2018.
Leen Huet 
Mogen we nog een bijdrage over Brouwer verwachten?
Helaas, het lukte niet.
Dat is jammer. Het is – met verschoning – ook een beetje onbegrijpelijk. Hoe kan iemand die zo geïnteresseerd is in Vlaamse schilderkunst, met name dan die van Rubens en Breughel, de allereerste tentoonstelling missen van een van de grootste Vlaamse schilders, een schilder die bovendien nauw verbonden is met zowel Rubens (zijn tegenpool) als Breughel (zijn geestelijke vader)? Ik hoop dat u mij die vraag niet kwalijk neemt, maar het antwoord intrigeert me zeer. Ik heb zelf een grenzeloze bewondering voor zowel Rubens als Breughel, maar nu ik Brouwer heb gezien, komt hij me voor als het grootste mysterie van de Vlaamse schilderkunst. Wat een zonde dat dit peilloze genie zo stiefmoederlijk wordt behandeld! Tegelijk moet ik toegeven dat er iets onontkoombaars schuilt in die behandeling, alsof ze bij Brouwer hoort. Hij is in ieder geval de meest verborgene, de meest esoterische onder de Vlaamse schilders. Kijkt u eens naar De Rokers, zijn zelfportret. Het is een ware schatkist …
Wel, het voordeel van kunsthistoricus zijn is dat je niet altijd tentoonstellingen hoeft te bezoeken maar ook gewoon naar musea kunt gaan, waar de oude meesters altijd rustig op ons wachten. Met een roman van Timmermans achter zich, een tv-verfilming van zijn leven en een recente overzichtstentoonstelling is Brouwers moeilijk een verwaarloosde schilder te noemen.
I respectfully disagree. Zou je ook van Rubens, Breughel of Rembrandt zeggen dat ze niet verwaarloosd waren als er in 400 jaar geen enkele tentoonstelling en geen enkel boek aan hun werk gewijd werd?
Mijnheer Debrouwere ik ben het niet met u eens.
Zelf zag ik de tentoonstelling wel, aangenaam verrast ook.
Maar als je de vergelijking maakte met het schilderijtje van David Teniers II, ( Teniers en gebroeders Van Ostade beïnvloed en geïnspireerd door Brouwers) valt toch de scherpere toetsen op. Gezichten net iets realistischer , minder vaag. Op de tentoonstelling was er nog voor een zeer eenvoudig rokers model gekozen van David Teniers II. Recent zag ik een ander schilderijtje met rokers van David Teniers II in Booijmans van Beuningen en toch duidelijk een hogere klasse.
Op zich ook niet verwonderlijk vermits Brouwer slechts 33 jaar werd en slechts 60 werken gemaakt heeft.
Vermits David Teniers II schoonzoon van Jan Brueghel de oude was, lijkt het me ook eerder, hij tot onderzoeks interesse en gebied van Leen Huet hoort?
Vermits Booijmans van Beuningen sluit in mei voor ettelijke jaren, misschien eens polsen of ze dit schilderijtje niet kunnen uitlenen voor ons Bruegheljaar?
Beste wensen voor 2019 en veel plezier met Bruegheliaanse humor dit jaar.
Teniers een hogere klasse dan Brouwer? Ik kan me moeilijk voorstellen dat Leen Huet het daarmee eens is, maar het zou natuurlijk wel veel verklaren.