Het was decennia geleden dat ik nog eens in een schoolbus stapte, het was de eerste keer dat ik zulks deed in het gezelschap van een dichteres. Ik ken het H. Hartinstituut van Heverlee uit familieverhalen, een tante was er interne en herinnert zich met genoegen de zondagse uitstapjes naar ijssalon Au Bouquet Louvaniste op het Fochplein; mooie foto’s tonen haar in de schooltuin, naast haar oudste broer die uit het verre Hoogstraten samen met hun moeder op bezoek kwam. En ik had al gehoord over de modernistische kapel, ontworpen door Flor Van Reeth, met de glasramen van Eugeen Yoors. Vandaag zag ik dit fantastische ensemble voor het eerst met eigen ogen. Moeilijk in woorden of foto’s te vangen, het effect van een architectuur die je onweerstaanbaar voorwaarts stuwt en van glasramen die ieder ogenblik spelen met het licht. Wat een blauw gebruikte Yoors achter het altaar, wat een rood voor rozen en wat een gouden gloed. En zo word je weer eens bewust blij omdat je ogen hebt.
R. Christens, Heilig Hartinstituut Heverlee. De Boodschapkapel. Klassevol erfgoed in het hart van de site, Heverlee, 2010.
Leen Huet 
had niet lang geleden een verwante religieuze architectuur ervaring in de Sint Trudo abdij van Male. zeldzaam mooie overgang van hoog-historische materialen naar zuivere sixties bouwstijl in de kapel. en een kruisweg gekrast in de bezetting van de muren.
Tip die ik zal onthouden Carl. Hier was het mooie dat alles volledig als een geheel was geconcipieerd, heel zeldzaam toch. En Male – niet de abdij, maar het slotklooster – daar gingen we in de retorica nog ‘op retraite’. Al die spirituele bijstand op ogenblikken wanneer je er nog geen nodig hebt 🙂
ben er ook geweest in die fifties bemeubelde kamertjes. ze mochten er geen gasten meer onderbrengen om veiligheidsredenen. maar ze herbergden over de jaren meer gasten dan het populairste hotel van brugge.
Herbergen, een mooi woord en een mooie praktijk.